Pięknie jest żyć dwa razy

Świetnie się czyta, jest i smutek i tragizm, strach zderzenia ze śmiercią i poważną chorobą, brutalność życia i ludzi, perfidna obłuda żeby czasem dojść do celu czy sławy ale też wiele pozytywnych i zabawnych słów, szalonych przygód, przemyśleń, pomysłów czy wskazówek aby pięknie żyć i być dobrym człowiekiem pomimo całego napotkanego syfu i ogromu przeszkód, często nie do przejścia samemu...

Świetnie się czyta, jest i smutek i tragizm, strach zderzenia ze śmiercią i poważną chorobą, brutalność życia i ludzi, perfidna obłuda żeby czasem dojść do celu czy sławy ale też wiele pozytywnych i zabawnych słów, szalonych przygód, przemyśleń, pomysłów czy wskazówek aby pięknie żyć i być dobrym człowiekiem pomimo całego napotkanego syfu i ogromu przeszkód, często nie do...

Sharon Stone to silna i piękna kobieta. W książce opisuje swoje, jakże dalekie od naszych wyobrażeń, życie. Trudne i przemocowe dzieciństwo, kariera która jak łatwo przyszła tak szybko skończyła się z powodu rozległego wylewu, mozolny powrót do zdrowia, to tylko część jej długiej drogi, podczas której zawsze musiała wykazać się siłą i odpornością, aby działać i kroczyć naprzód.

Sharon Stone to silna i piękna kobieta. W książce opisuje swoje, jakże dalekie od naszych wyobrażeń, życie. Trudne i przemocowe dzieciństwo, kariera która jak łatwo przyszła tak szybko skończyła się z powodu rozległego wylewu, mozolny powrót do zdrowia, to tylko część jej długiej drogi, podczas której zawsze musiała wykazać się siłą i odpornością, aby działać i kroczyć...

To nie jest biografia aktorki.
O swoim dorobku Sharon Stone mówi tu niewiele, a tak szczerze powiedziawszy, wydaje mi się, że i o życiu prywatnym niezbyt dużo. Ta książka to ciąg przemyśleń na temat, jak wygląda życie po udarze, co się zmienia w człowieku. Sharon szczegółowo opisuje, co się z nią działo, jakie były efekty - i fizyczne, i psychiczne - nagłego załamania zdrowia. Momentami wraca do dzieciństwa, młodości.
Tam, gdzie wspomina - tyle, ile chce - książkę czyta się z zainteresowaniem. Kiedy zaczyna odpływać w rejony samouzdrawiania i zbawiania świata, ma się ochotę na drzemkę.
Jest aktywistką, noblistką, kobietą po przejściach. To nie autobiografia aktorki, to przekaz człowieka.

To nie jest biografia aktorki.
O swoim dorobku Sharon Stone mówi tu niewiele, a tak szczerze powiedziawszy, wydaje mi się, że i o życiu prywatnym niezbyt dużo. Ta książka to ciąg przemyśleń na temat, jak wygląda życie po udarze, co się zmienia w człowieku. Sharon szczegółowo opisuje, co się z nią działo, jakie były efekty - i fizyczne, i psychiczne - nagłego załamania...

To autobiografia, więc autorka opisuje sytuacje i zdarzenia stronniczo. Jednak Stone zawarła w niej swoje przemyślenia związane z chorobą i nawiązała do słynnego Nagiego instynktu. Trochę mnie zawiodła jednak, bo przemilczała kilka tematów, na które ostrzyłam sobie zęby. Jej prawo.

To autobiografia, więc autorka opisuje sytuacje i zdarzenia stronniczo. Jednak Stone zawarła w niej swoje przemyślenia związane z chorobą i nawiązała do słynnego Nagiego instynktu. Trochę mnie zawiodła jednak, bo przemilczała kilka tematów, na które ostrzyłam sobie zęby. Jej prawo.

Książka nie jest typową biografią/autobiografią to raczej podzielenie się emocjami, które ciężko przepracować nawet przez długi czas. Ciężko oceniać książkę która wydaje się być spowiedzią, terapią, czekającą na rozgrzeszenie lub chociaż zrozumienie. Nie mniej nie znam historii aktorki nigdy mnie nie interesowała i nie śledziłam jej losów w Internecie. Wiem jedynie jak działała na mężczyzn. Czuję tu duży chaos. Czasami tak bywa gdy nie znamy historii przez co nie możemy się wczuć w emocje autora słów które czytamy. Nie mniej dużo przeszła, napewno ta książka może być siłą dla niejednej kobiety.

Książka nie jest typową biografią/autobiografią to raczej podzielenie się emocjami, które ciężko przepracować nawet przez długi czas. Ciężko oceniać książkę która wydaje się być spowiedzią, terapią, czekającą na rozgrzeszenie lub chociaż zrozumienie. Nie mniej nie znam historii aktorki nigdy mnie nie interesowała i nie śledziłam jej losów w Internecie. Wiem jedynie jak...

Dobra, ciekawa i momentami dość zaskakująca biografia gwiazdy kina. Nie pasjonowałam się nigdy szczególnie życiem Sharon, więc wiele faktów opisanych w książce mocno mnie zaskoczyło.

Dobra, ciekawa i momentami dość zaskakująca biografia gwiazdy kina. Nie pasjonowałam się nigdy szczególnie życiem Sharon, więc wiele faktów opisanych w książce mocno mnie zaskoczyło.

To nie autobiografia Sharon Stone aktorki. To autobiografia Sharon Stone kobiety. Nie znajdziesz tu blichtru Hollywood, znajdziesz bardzo osobistą opowieść o życiu kobiety, która nie zawsze miała z górki. Niestety emocje w tej książce są tak mocne, że momentami są wręcz przytłaczające. I o ile można się zgodzić z osobistymi refleksjami dot. choroby, traumy z dzieciństwa, roli ruchu metoo, to z drugiej strony odczucia Sharon Stone w stylu "straciłam wszystko, nikt mnie nie rozumie, Hollywood jest be" są akurat w jej przypadku mało przekonujące. Z jednej strony silna kobieta, a z drugiej mamy obraz wiecznej płaczki, co to chciałaby zbawić świat, ale ten świat odwrócił się do niej plecami. Jestem jej wielkim fanem i zawsze byłem pod wrażeniem jej inteligencji i klasy. Niestety ta książka pokazała mi Sharon jako feministkę, która obecnie bardzo uduchowiona (Indie, jioga, terapię duchowe) otoczyła się swoimi wspomnieniami i myślami, siedzi na chmurce stworzonej przez samą siebie i stamtąd tworzy swój własny obraz otaczającego ją świata.

To nie autobiografia Sharon Stone aktorki. To autobiografia Sharon Stone kobiety. Nie znajdziesz tu blichtru Hollywood, znajdziesz bardzo osobistą opowieść o życiu kobiety, która nie zawsze miała z górki. Niestety emocje w tej książce są tak mocne, że momentami są wręcz przytłaczające. I o ile można się zgodzić z osobistymi refleksjami dot. choroby, traumy z dzieciństwa,...

Decydując się na lekturę tej książki miałem jedynie pojęcie o największych rolach jej autorki. Dlatego tak wgniatające w fotel były pierwsze strony pozycji „Pięknie jest żyć dwa razy”, w którym Stone opisuje wydarzenia związane z krwotokiem podpajęczynówkowym, jakiego aktorka doznała w 2001 roku. Kolejny raz potwierdziło się powiedzenie, że to życie pisze historie o wiele bardziej zdumiewające i wciągające niż niejeden wielki pisarz.

Początek jest naprawdę mocny i dopiero po zakończeniu lektury zdałem sobie sprawę, dlaczego zdecydowano się tutaj na specyficzny układ czasowy: najpierw wielkie wydarzenie, które zmienia wszystko, dopiero później opowieść o całym życiu Stone. Po pierwsze taki zabieg niesamowicie wiążę odbiorcę z narratorką. Po drugie bardzo szybko stawia tak wielką gwiazdę na poziomie zwykłego czytelnika. Dzięki temu odbiór książki jest jakby lżejszy, bo czujemy się, jakby tę opowieść snuł ktoś nam znajomy. Może nawet bliski.

I chociaż początek „Pięknie jest żyć dwa razy” powala na kolana, a szczególnie moment, kiedy Stone była właściwie sekundy od śmierci, to autorka w całości poruszyła sporo bolesnych dla niej tematów. Na czele z molestowaniem w dzieciństwie i aferą wykorzystywania kobiet w Hollywood.

To co mnie podczas lektury dodatkowo zaskoczyło, to bardzo szeroka tematyka. Stone przy okazji swojej historii snuje opowieść o współczesnej Ameryce i jej największych grzechach, których przyczyny mają swoje źródła 100 lat temu. Szczerze rozlicza się z Hollywood, które w okresie jej największych sukcesów nie było przyjaznym miejscem dla ładnych i szanujących się kobiet. Szczegóły dotyczące niektórych ról sprawiają, że można na aktorkę spojrzeć z innej perspektywy.

To co najbardziej smuci to fakt, że „Pięknie jest żyć dwa razy” to opowieść o tym, jak dużo trzeba w życiu poświęcić, aby odnieść sukces. I jak ogromny kielich goryczy trzeba wypić, aby przetrwać jego konsekwencje. To naprawdę dużo, a Stone natomiast po wielkim sukcesie z powodu wspomnianej choroby straciła wszystko. Podniesienie się po czymś takim było wielką sztuką.

„Pięknie jest żyć dwa razy” to niezwykle intymna książka napisana przez inteligentną kobietę, która zdecydowanie ma w życiu sporo do powiedzenia. A z uwagi na solidny bagaż doświadczeń Stone jest w tym wszystkim wiarygodna. Książkę polecam przede wszystkim kobietom, ale mężczyźni też znajdą tu coś dla siebie. Chociażby wątki historyczne i o tajemnicach Hollywood. Sama Stone może być natomiast przykładem tego, że nawet pięknej i seksownej kobiecie wypada dbać o rozwój intelektualny oraz walczyć o godne traktowanie.

Decydując się na lekturę tej książki miałem jedynie pojęcie o największych rolach jej autorki. Dlatego tak wgniatające w fotel były pierwsze strony pozycji „Pięknie jest żyć dwa razy”, w którym Stone opisuje wydarzenia związane z krwotokiem podpajęczynówkowym, jakiego aktorka doznała w 2001 roku. Kolejny raz potwierdziło się powiedzenie, że to życie pisze historie o wiele...

Momentami bardzo mocna. Skłaniająca do refleksji.
Nie spodziewałam się tego.
Piękna Sharon, gwiazda lat 90. Wtedy, oglądając ją w filmach (kiedy rodziców nie było w domu, bo tak odważne sceny dzieci oglądać nie mogły!!!),któż by mógł pomyśleć, że jej własne dzieciństwo było koszmarem, łączącym w sobie niezrozumienie, poczucie bycia niekochaną, no i … molestowanie seksualne.
„…płakałam i pisałam” - czytamy w przedostatnim akapicie tej książki. Czytałam i prawie płakałam - stwierdzam ja.

Momentami bardzo mocna. Skłaniająca do refleksji.
Nie spodziewałam się tego.
Piękna Sharon, gwiazda lat 90. Wtedy, oglądając ją w filmach (kiedy rodziców nie było w domu, bo tak odważne sceny dzieci oglądać nie mogły!!!),któż by mógł pomyśleć, że jej własne dzieciństwo było koszmarem, łączącym w sobie niezrozumienie, poczucie bycia niekochaną, no i … molestowanie...

Czy Wy też patrzycie na aktorów przez pryzmat granych przez nich ról? Macie przed oczami wykreowanych przez media silnych, ambitnych i nieustępliwych ludzi, którzy są w stanie dla kariery wszystko poświęcić?
Ja do tej pory miałam taki obraz, w końcu żeby dojść na sam szczyt potrzebna jest wola walki i wiara we własne możliwości.
Od zawsze intrygowały mnie takie osoby, dlatego też sięgnęłam po książkę, którą Wam dziś prezentuję.
Zaraz po jej otwarciu doznałam szoku, nie sądziłam, że Sharon wiodła tak ciężkie życie. Przemoc domowa, maltretowanie, ciężki wylew, kilka poronień, to tylko niektóre niemile wydarzenia z jej życia.
Ta autobiografia otworzyła mi oczy na wiele aspektów. Jest niejako bramą do jej osobistego życia. Autorka nie szczędzi nam również pikantnych szczegółów zza hollywoodzkich kulis, tak skrzętnie skrywanych przez jej środowisko.
Szkoda jedynie, że nie zachowała chronologii, przedstawiając lekko chaotyczne zapiski i swoje przemyślenia.
Jest to jednak jeden nic nieznaczący mankament, który nie wpływa negatywnie na całą książkę.
Jeżeli jesteście ciekawi dlaczego uwielbiana przez miliony widzów aktorka zniknęła z życia publicznego oraz jakie były jej koleje losu koniecznie musicie sięgnąć po tą lekturę.

Czy Wy też patrzycie na aktorów przez pryzmat granych przez nich ról? Macie przed oczami wykreowanych przez media silnych, ambitnych i nieustępliwych ludzi, którzy są w stanie dla kariery wszystko poświęcić?
Ja do tej pory miałam taki obraz, w końcu żeby dojść na sam szczyt potrzebna jest wola walki i wiara we własne możliwości.
Od zawsze intrygowały mnie takie osoby,...